çoğu zaman create kısmına tıklayıp blogger'da uzun uzun bakıyorum boşluğa aklımdaki mevzuyu düşünürken. bisürü şey yazıyorum uzun uzun, ama zihnimde. sonra da çıkıyorum sayfadan. yazmış kadar oluyorum. bana yetiyor. gündüz vassaf'ın sözcük mahpusları bölümünde bahsi geçen sessizlik mevzusu bunu doğruluyor sanki. "çok boyutlu, çok durumlu deneyimimizi tek anlamlı, bir gizemsiz sözcüğe indirgediğimiz anda, bizi çevreleyen sonsuz zenginliği bozmuş, insanoğlunun hayal gücünü iğdiş etmiş ve totaliter bir düzeni zorla kabul ettirmiş oluyoruz." gibi. ya da "sözcükler ağzımdan çıkar çıkmaz yüzümü kapadım utançla"* gibi...

---

*beckett