heidegger

Belirleyici zaman kavrayisi olcme niteligi tasiyor. Bir saat zamani gosterir. Saat, hep el altindaki surekli yinelenen esit sureleri verir.
Saatten zaman uzerine ogrendigimiz ne? Zaman, hep iki degisik andan biri once, oteki sonra olacak sekilde, icinde herhangi bir an saptanabilen bir sey. Demek ki hicbir zaman ani otekinden ustun degil. O “simdi” olarak, bir sonranin olanakli oncesi, “sonra” olarak da bir oncenin sonrasi. Bu zaman bastanbasa tek bicimli ve bagdasik (homojen). Zaman ancak bagdasik olarak kuruldugu olcude olculebilir. Demek zaman oyle bir gidis ki asamalari birbiriyle oncelik sonralik iliskisi icinde bulunuyor. Her “once” ile “sonra” bir “simdi” tarafindan belirlenebiliyor. Oysa simdinin kendisi keyfi.
Saatte simdiki zamani goruyorum. Ama bu “simdi” ne? “simdi” benim elimde mi? Ben “simdi” miyim? Her baska kisi “simdi” mi? Oyleyse ben zaman olurum. Baska her kisi de zaman olur. Zamanin varligi elimde mi? Simdi ile ben kendimi mi kastediyorum. Ben kendim simdi miyim ve benim var olmam zaman mi?
Augustinus, itiraflarin XI. kitabinda soruyu tinin kendisinin zaman olup olmadigina dek goturmustur.
Zaman var olmadir. Var olma benim suandaligimdir. Var olma zaman degil, zamansalliktir.
Ben asil zamanim, zamana ben sahibim.Temel ifade su; zaman, zamansaldir.