zm_ndd

Pazartesi

"zaman bir tedhiş miydi, aldırmadım

bir tedhiş miydi aldırmadım"

üstnot: şiirler turgut uyar'a fotoğraflar zamansız müstear adlı şahsıma aittir.

yaş'lanmış bir kadının artık yaş'lı bir ölüye dönüşmesinin 1. yılıydı. herkes bir ölüye geç kalmamanın telaşında, ellerinde kur'anlarıyla bir eve doluştu. mümkün olduğunca yüksekte tutmaya çabalayan eller, açtılar sayfaları birer birer. çook büyük, önemli bir iş yapıyormuş gibi sıkıntılı ve hafiften asık suratlarla başladılar okumaya.

gökyüzü işte tam da böyleydi.
"akşam dediler gökyüzü diyenleri doğruladı"

halbuki gökyüzündeydi o akşam tüm iyilikler. bulutlar binyıllar öncesinden bugüne kaymış, binyılların döndürdüğü bir gökoyunu zerrelerinde..
denize indim ben. kıyıya. taşlığa. kalabalık kaldı. bir çocuk taş topluyordu. fotoğraf makinesini görünce bir avuç taşı uzattı objektifin önüne. kırmadım çektim fotoğrafını taşlarının. fotoğraf bende kaldı, taşlar onda.denize indim. göğe bakmaya. çünkü,
"en küçük bir kuşun gözleriyle
dünyaya baktığın zaman
herşey benim kalbimdir."
"herşey benim kalbimdir
çünkü pek yaraşmaz bu dünyaya."
ben henüz eve dönmemiştim. bulduğum her boş sigara paketini-çekmeceler-çantalar-cepler-buruşturmaya başlamamıştım. kaçmaya başlamamıştım gökyüzünden ve tüm güzelliklerinden insan kalbinin.

"vazgeçtim bu dünyadan
kendimden geçtim ama..."(ezginin günlüğünün müziğiyle)
geçmemiştim henüz.

sonra birden vazgeçtim yine. eskisi gibi. vazgeçtim işte. ne demekse. çok şey demek aslında. ben yokum dedim ilgili merciilere. ben yokum. siz devam edin. hazır değilim. sizin yaşamlarınıza hazır değilim.

Etiketler: ,