geçmiş 2 post'a dair

insanın korkunçluğundan dem vurduğum son posta o günden beri iliştirmeye niyetlendiğim fakat tembelliğin verdiği üşengeçlikle – ya da üşengeçliğin verdiği tembellikle- bir türlü ekleyemediğim bir not; mononoke hime ya da prenses mononoke. bu film de -aslında miyazaki’nin filmlerinin çoğunda olduğu gibi- insanın korkunçluğu iddiasını ortaya koyar kendi nedenleriyle.

---

birkaç post önce allah’ın, insana kaldırabileceğinden fazlasını yüklemeyeceği vaadinden bahsetmiş ve buna güvenerek demek ki hâlâ taşıyabilirim yükümü demiştim. sonra birden olaya bakışım köklü bir değişikliğe uğradı. evet allah’ın böyle bir sözü var; insana taşıyabileceğinden fazlasını yüklemeyecek ama ya insansa bu yükü yüklenen. İnsan kendisi giriyorsa kaldıramayacağı bir yükün altına. ya da üstüne yıkılacağını bile bile giriyorsa bir viraneye.
demek oluyor ki, insan kaldıramayacağı bir yüke sahip olabilir, buna engel değildir bakara’da ve kuran’ın daha başka yerlerinde geçen söz konusu mealdeki ayetler.