bir şiir yazılırken

edip cansever

IV

Görmediğimiz bir yanı da yaşamın
Onun dile geçme tutkusu

Senden mi başlasam – bilmem ki – dumanından mı yanık otların
Sonbaharın kenarındaki
Bir çığlık gibi gelişirken gün – yazmalı gecikmeden –
Yorgun ve özür dileyerek bitecek çünkü.

Olağanüstü bir çakıl – cam kâsenin içinde –
Bütün biçimlerle uyumlu – yumuşak, dingin –
Yontucu olsam çakılla başlardım işe ben
Büyütmek için yalınlığı – ve abartmak için –

Koyuyor sözcüklerini önüme
Bir sokak feneri – yanmakta olan güpegündüz –
Ve söylenip duruyor boş arsada bir kadın
Ev yıkıldı eylül yok.

Olmadı, olmayacak da
İşte.. kırık taşlar gibi bir anlatım!
Üstelik teker teker düşüyorlar yere, kayboluyorlar.

Gün alışmadı bana
Geri verdim sözcüklerimi çaresiz
Çok yalancıyım bugün, onlar da.