insanın kendini görebilmesi hiç de normal değil. aynalar, ayna vazifesi gören sular, metaller... insanın bakınca kendini görebilmesi... kendini başka bir şey'i incelermiş gibi inceleyebilmesi.. alışılmış ve aşılmış fakat hiç de basit değil.

esnemek, ayıplığı bir yana insanın ruh'u kaçıvermesin diye engellenmeye çalışılagelmiş yüzyıllar öncesinden. engellenemeyen esnemeler için çare ise, el ile ağzın kapatılması. "gündelik hayatımızın tarihi"ne göre, eski Roma'ya kadar uzanıyor bu düşünce.

çok çok mecbur kalmadıkça kimyasal ilaç kullanmamaya çalışıyorum. saatlerce dayandıktan sonra başımın zonklamasına, bir ağrı kesici aldım; kesildi kesilecek, son damlaları geziniyor şakaklarımda. belki de kesilmiştir kesileceği kadar da bu yeniden başlamaya yüz tutmuş bir ağrının ilk damlalarıdır. riske atmamalı, balkona çıkıp aşağılara doğru kafa uzatılmalı olası bir hırsız saldırısına karşı, çevre kolaçan edilmeli, yan apartmanların bahçelerine dikkat kesilmeli ve bir an önce ağrı gelmeden uyumalı.

cumartesi notu: nazan öncel'i ben de çok severim.