silik

Uzadıkça uzuyordu günler. Etekleri zamanı süpürerek geçip gidiyordu. Aklımda huzursuz bir kokuşma, gidebildiğim kadar uzaklaştım seslerden. Oyuklar vardı yollar boyu, içinden inlemeler süzülen koyuluklara. Yürüdüm. Yürümek iliklenmiş bir gidişti ayaklarıma. Trençkotumun dikişleri sökülmüş, düğmeleri dökülmüştü. Altından görünen elbisemin bordosu solmaya yüz tutmuş, işlemeleri eprimiş… ağırlaşıyordu gittikçe yılların tozunu yutmuş kumaşı, yuttukça yolların işleyişini. Hiç dönmemiştim ömrümce: Kuşkulu duraksamalarla yürüyordum. Oysa kuşku öldürüyordu insanı. Yoksa, kuşku? Döndüm. Acemi bir dönüş oldu benimki. Döndüm ve durdum. Hâlâ oradayım. Dönüş noktasında. Diniş sanrısında.