ona bir kolye vermiştim kendi sözlerinden
sürekli bir gülümseyişle yüzümdeki
görülmemiş bir ustalıkla acıyı tersyüz eden

elbette bir ustalıktır bizim sevgimiz
mutlu bir yolcu gibi yol kenarlarındakilere el eden

bu kentin her yanını unuttuk
kimbilir nerde bir postacı daha ölürken

e. cansever