başımı balkon camına dayadım "dışarı"ya baktım. güneş dünyayı ışıklıyor, sokaklar toz kokuyor, insanlar yürüyor.. oraya inmek istedim. dışarıda olmak. hayata karışmak. canlılık ve akışkanlık. gün bitmeden, güneş gitmeden.. sonra mutfağa girdim ve az önce demlediğim çaydan koca bir kupa çay aldım.

-çaydan vazgeçemem heralde.-

gökkuşağına gideriz biz hep, nereye oturalım sorusu önce farklı alternatif arayışlarına girdirse de bizi, dönüp yine gökkuşağına gelinir. pek bilinmez adı. gökkuşağı dediyseniz birisine, önce yerini tarif etmeniz gerekir. sakarya'da, eski yeni sahnenin karşısındadır. 10 yıldır aksatmadan gittiğim tek yerdir. 10 yılda ufak tefek değişiklikler geçirdiyse de, gittiğimde hala bana açık çayımı getirecek kadar eski ve değişmemiş bir çalışanı vardır. zaman zaman verdiğim 5-6 aylık bir iki aradan sonra bile unutulmamıştır açık çayım.

alternatifi yok gökkuşağının.