sibel'in ifadesi hosuma gitti. cicekleri sulamak gibi bu sayfalari yenileme istegi/ihtiyaci..
bir sure daha yenileyemeyebilecegimi dusunerek firsati degerlendirmek istedim lakin sikinti ve huzursuzluk basrolde yine. biran once gecsin omrumun gecmesi sart olan su sefil gunleri, gecsin de nasil cabuk gecerse dercesine kendimi sokaklara vurdum bu aralar. ama sen misin beni atlatmaya calisan dercesine hep biraz daha guclenerek hayatimi kamciliyor sefalet. ve ben farkediyorum ki, atlatmak icin oldurmeye calistigim o gunler, olmeyebilecek gunlerimin de olumune zemin hazirliyor. oysa ben oylesine kapilmis oluyorum ki tek amaci gunu bitirmek olan yasayislara artik durduramiyorum bilincine vardigim bu kaybedisi. yokoluyorum.bokoluyorum.
mutlu insan yoktur. mutluluk oyle ben mutlu insanim dedirtebilecek kadar uzun kalmaz da hicbir insanda, o yuzden. mutluluk belki bir an belki bir dakika belki bir saat belki bir gun. mutluluk sik yasanan bir istisnadir hayatta. mutlu insan yoktur. mutluluk kimi anlarda soyle bir dalgalandirir gidisini hayatin. bir hosluk gelir gecer. geriye yine hayat kalir. tum gercekligiyle. mutluluk hayatin gercekligindendir evet, ama gercek olan insandir en az mutluluk kadar. ve mutluluktan daha gercektir acilarin bollugu.