zm_ndd

Salı

yolları çatallanan bahçe

gecen birsey yok iste. biz yuruyoruz. biz yurudukce oluyor hersey. bir gecis varsa eger su hayatta; o da bizim gecisimiz. zamanin falan degil. birisi oldugunde zaman bitmistir onun icin. artik dunya uzerinde degildir, gecmemektedir. onun "zaman"i kendisidir ve durmustur. hepimiz icin boyle. adina zaman dedigimiz sey biziz Borges'in isabet buyurdugu gibi. borgesin hikayelerinin cogunun gercege yani yasanmisliga (gercegi yasanmisliga esitlemis oluyoruz boylelikle. ya da yasanmisligi gercege. tartisilir tabii) dayandigina dair yogun bir inancim var. aslinda tum insanlarin borgesvari oykulerde kahraman olma potansiyeline sahip oldugunu dusunuyorum ama kapasite meselesi tabi. "dunya ne yazik ki gercektir; ben ne yazik ki borges'im". dunya ne yazik ki gercek ve ne yazik ki ben borges degilim.

Etiketler: ,