zaman metinlerini kaybettim. artık yok. onun yokluğundan olsa gerek hiç birşey yazmak istemiyor canım. bilgisayar başına da oturmuyorum pek. bol bol yerli film izledim bu süreçte.

eğreti gelin ve büyü'yü televizyonda izlemiştim. ardından; o da beni seviyor, zıkkımın kökü, karşılaşma, gönül yarası, yazı/tura... büyü felaketti. eğreti gelin, zıkkımın kökü ve karşılaşma ise diğerlerinin arasından sıyrılan filmler oldu. gönül yarasını oscara aday adayı olarak seçtik, biliyorsunuz. yazı tura ve gönül yarası eşit oranda oy almış ve kura usulüyle gönül yarası seçilmiş. gönül yarası sanırım yazı turadan daha iyi bir seçim. ama sadece yazı tura ile yapılan bir kıyas bunu söyletebilir. yoksa uluslararası en büyük yarışma organizasyonuna gönderilebilecek düzeyde bir film olduğu konusu şüphelidir bence.

uğur polat'ı beğenirdim, ancak bu filmlerden ikisinde yeniden izleyince fikrim değişti sanırım. çiğ bir yanı var oyunculuğunun. belki; tiyatro sahnesinde oynarmış gibi oynuyor hala, ondandır rahatsızlığım.. nurgül yeşilçay'ı da beğenmezdim aksine. onu da eğreti gelin'de izleyince fikrim değişti. ancak hepsi bir yana zıkkımın kökü bir yana. menderes samancılar'ın katkılarıyla.. çok sıcak, samimi bir film. fazlasıyla da gerçek. gerçeklik film beğenme kıstasım değil tabi ama bu filmde yaşantıların gerçekliği öyle güzel ve gülümseterek verilmiş ki film izlemenin ötesinde şeyler hissediyorsunuz. muzaffer izgü'nün çocukluğu.. memduh ün yönetmeni.

aslında bahsi geçen tüm film, oyuncu ve yönetmenler link bekliyor ama uğraşacak halim yok.