pekala ölebilirdik en anlamsız yerinde hayatın
elimizde fotoğraf makinaları aşka doğru bakarken
pekala dönebilirdik en anlamsız yerinden hayatın
cebimizde tren biletleri
sırtımızda terli bir gömlek
kurutucu bir yolculuğa hazırlanırken

---

[en anlamsız yerinde aşk durdu hayatın-anlamsızlığa anlam veren bir nesne-
kullandık ve kullandık- nesneye nesne bulduk-
habire!]

o kadar hızlı ki akış, zamanın en küçük birimini an'lar değil de gün'ler olarak algılıyorsun.

hiçbirşey olmamış gibi yazmak sahtekarlık sanki. daha demin onlarca cümleyi sildin aklında; nedir insanın kendi ifade konusundaki bu ısrarı diye sorarak kendine. çoook uzun süredir yaptığın gibi. şimdi bu soru sorulmamış gibi dümdüz devam edebilmek.. garip?

cevabı var tabii ki, biliyorum tüm cevapları ama doğru bir yere çıkarmayan göstergelerden ibaret bu cevaplar. oysa soru(n) ikna edilmeyi bekler -cevaplanıyorsa.